Relacje damsko – męskie, czyli jak odwrócić kota ogonem cz.2 …

Moja dobra koleżanka Alicja przeczytała wczorajszy post i zapytała: I jak to się wszystko skończyło? W skrócie napisałam wczoraj i już wiadomo. Ale, ale… brakuje elementu kończącego w formie rozbudowanej. A żeby była spójność czynię to dziś. Pracując w szkole, obserwuję metodę dzieci na odwrócenie uwagi od własnej winy. Mówisz takiemu dzieciakowi, że coś przeskrobał, a on ci tłumaczy, że jakiś Marcinek czy Karolek przecież też coś przeskrobał. Jak nazwać taką metodę? Może odwrócenie kota ogonem? I tak naprawdę to taka sprytna manipulacja. Zobaczcie sami co dalej się działo. Dziewczyna wywaliła prosto z mostu, że wie. Jak wyglądała rozmowa? Lecimy.

- Dobra jest. Masz rację. Nie spieram się. – on.

- Tu nie chodzi o rację. Sam wiesz o czym piszesz z nią od dwóch dni. – ona.

- Dobra jest. Rób co chcesz. Od 2 dni, dobrze, że nie od miesiąca czy roku. – on.

* Czas na komentarz – pierwsza próba wyjścia z rozmowy. I ta myśl, że jeśli może odpuści się tłumaczenia sprawa jakoś ucichnie. A najlepiej uciąć temat. I kolejna próba – rób co chcesz i facet zrzuca decyzję o zerwaniu na kobietę. W efekcie przecież zawsze można powiedzieć - No co? Przecież ona chciała odejść. Zrzucanie z siebie winy, odpowiedzialności i konsekwencji pozwala myśleć o sobie w dobrym świetle i umniejszyć swoja winę. A i złośliwości czasami mogą się sprawdzić. Niestety, w tym przypadku nic to nie dało.

Na szczęście dziewczyna nie odpuściła.

- No a zaprzeczysz, że nie pisałeś, że ją kochasz? – ona.

- Nie zaprzeczę. Kocham z całej epy. Śmiech. To pozostawiam tobie i sytuację, w której się obecnie znajdujemy. Normalne związki tak nie wyglądają. Tyle. Zrobisz co będziesz chciała. – on.

- No normalne nie wyglądają tak, że do innej kobiety mówi się że się ją kocha. – ona.

- Koniec. – on.

- Sam wiesz co do niej pisałeś. I co ona pisała. Mam wydrukować i ci przeczytać? – ona.

- Dziękuję, nie trzeba. – on.

*Komentujemy? Kobieta trzyma się twardo faktów, a mistrz manipulacji i kłamstwa wije się jak wąż. Jakie chwyty stosuje? Najpierw wyśmiewa zarzuty, czasami zbagatelizowanie sytuacji może pomóc. Jeśli nie, to ucina rozmowę. Wycofuje się, bo przecież nic nie działa. Sądzę, że potok myśli przelewających się w jego głowie jest na tyle intensywny, że wyłapanie wszystkich i opanowanie emocji graniczy z cudem. Mocny argument w postaci dowodów zdrady jest nie do przebicia.

Tymczasem sytuacja była już tak napięta, że odpuszczenie nie wchodziło w rachubę. Brawo za nieustępliwość, bo wybaczenie w tej sytuacji byłoby przyzwoleniem na dalsze kłamstwa. Przecież jeśli raz ktoś wybacz, zapewne zrobi to za każdym razem. Czy na pewno?

- A tak na marginesie to, co ty robisz i zrobiłaś jest podłe i nie podlega żadnym normom społecznym. Więc rób co chcesz, blokuj mnie, żegnaj się, znikaj i w ogóle. Droga wolna. Jak tak miałoby wyglądać moje życie, że rozliczymy z każdego słowa, to ja dziękuję. – on.

- Podłe to jest kłamanie i oszukiwanie kogoś kogo się niby kocha. – ona.

- Jesteś święta, bądź i żyj sobie. A ja nie mam nic do ukrycia. – on.

- Zrobiłam dla ciebie tyle, a ty oszukujesz. – ona.

- Robię to, co chcę, ale według mnie wszystko ma swoje granice, których nie  przekraczam. I nic złego nie zrobiłem. I nie zrobię. Ale ty?  Dziękuję? – on.

- I mówienie jej, że ją kochasz też jest w porządku. – ona.

- Nie mam nic do powiedzenia. Szok. Dobranoc.- on.

Kurtyna opada.

*Scena finałowa chyba najbardziej mi się spodobała w tej opowieści. Dlaczego? Jako polonista – językoznawca lubię chwytać się słów i analizować w jakim celu zostały użyte. No i co tu wychodzi? Skoro wcześniejsze próby zmanipulowania rozmówcy nie przyniosły efektu, trzeba dokonać ostatecznego cięcia. W końcu tonący brzytwy się chwyci. Strategia odwrócenia kotem ogonem wchodzi w życie i trzeba znaleźć winę u atakującego. No, a ty co zrobiłaś? Przecież czytanie czyjejś poczty nie jest normą społeczną. On niczego złego przecież nie zrobił.  A tak na marginesie zdrada wchodzi w ramy norm społecznych? No i lepiej będzie facetowi bez kobiety, która wymaga prawdomówności i wierności. I znowu taka dygresja – na pewno będzie mu lepiej z ,,lumpem”, który buduje związek na czyimś nieszczęściu. Brawo, brawo! I skoro nic nie pozwoliło zażegnać konfliktu, rozmowa do niczego tych dwoje nie prowadziła, trzeba było uciec. Związek zakończył się współcześnie – przez Internet.  

I pytam siebie – co jest z tymi ludźmi? Uważam, że szczerość i wierność, to podstawa budowania związku. Kłamca zawsze pozostanie kłamcą, lump lumpem. I w tym przypadku są warci siebie. A koleżance gratuluję zdrowego rozsądku.

Chowder 

4 plastry boczku wędzonego

2 cebule

250g ziemniaków

1 puszka kukurydzy

1 wędzona ryba

3 liście laurowe Appetita

3 gałązki tymianku

1l bulionu

150ml śmietany 18%

oliwa

sól

świeżo mielony czarny pieprz Appetita

natka pietruszki

Boczek kroimy w paski i przesmażamy na oliwie. Dorzucamy posiekana cebulę i przesmażamy. Ziemniaki kroimy w dużą kostkę – kostki robi za mnie Kenwood - i dodajemy do garnka. Mieszamy. Dorzucamy kukurydzę. Zalewamy bulionem i dodajemy liść laurowy i tymianek. Gotujemy pod przykryciem 15 minut. Dolewamy śmietanę i rybę. Doprawiamy solą i pieprzem. Gotujemy jeszcze 5 minut.