Huśtawka uczuć…

Mam za sobą dzień, podczas  którego przemierzyłam cały wachlarz nastrojów. Zaczęło się od kiepskiego poranka, kiedy to okazało się na starcie, że wszystkie założone plany wzięły w łeb całkowicie. A tego bardzo nie lubię. Nie było prądu, nie było wody i stop orkiestra, teraz rób co chcesz. W sumie nie chciało mi się tak naprawdę nic, humor też był jakiś taki nie najlepszy, dlatego zjadłam śniadanie, poczytałam i poszłam spać. W końcu obudziłam się po południu w zdecydowanie lepszym nastroju i zdecydowałam, że w końcu coś jednak trzeba zrobić. Upiekłam chleb, a dalej zabrałam się twórczo za obiad. Na talerzu zestawiłam kilka europejskich kuchni i efekt końcowy jeszcze bardziej poprawił mi humor. Tymczasem powoli i nieubłaganie zbliżała się godzina 18.00, czyli moment kiedy miałam zacząć prowadzić kulinarne spotkanie dla osób podlegających opiece społecznej. Nigdy nie odmawiam pomocy, bo wiem, że prędzej czy później zawsze przychodzi w życiu moment, kiedy to my będziemy jej w jakiś sposób potrzebować. Grupa pań okazała się być niezwykle sympatyczna, zaciekawiona tym o czym mówiłam. Panie dopytywały i mój zwykle dygresyjny sposób opowiadania o gotowaniu, stał się jeszcze bardziej dygresyjny z domieszką dyskusji, która co jakiś czas się wywiązywała. W sumie jednak okazało się, że tak naprawdę pomoc, której ja im udzieliłam odbiła się jak w zwierciadle w moją stronę. Spojrzałam na siebie i pomyślałam, że tak naprawdę moje problemy są niczym. Żyją obok nas osoby, które naprawdę wiodą trudne życie i los ich nie oszczędza, a jednak radzą sobie, uśmiechają się, żyją, potrafią się cieszyć z tych krótkich radosnych chwil, choć nie jest ich wiele. Nie użalają się w żaden sposób nad sobą. I powiem, że poczułam wstyd, ogromny wstyd, za siebie, bo ostatnie kilka miesięcy było przesycone takim właśnie moim użalaniem się nad sobą. Poczułam coś jeszcze, mianowicie satysfakcję, że mogłam choć przez te kilka godzin spowodować , że życie tych kobiet na moment stało się kolorowe, mogły zapomnieć o swoich problemach, umiały z tego cieszyć się i czerpać całymi garściami tak jakby na zapas. I tak po raz kolejny w ostatnim czasie na huśtawce uczuć przemierzyłam drogę od totalnego smutku do radości i poczucia szczęścia.  

Schabowe rolady z sałatką z cukinii

4 kotlety schabowe o grubości 1cm

4 łyżeczki lutenicy

8 pasków żółtej papryki

majeranek Appetita

świeżo mielony kolorowy pieprz Appetita

różowa sól himalajska

oliwa z oliwek

Mięso rozbijamy, przyprawiamy solą, pieprzem i majerankiem. Smarujemy lutenicą i układamy paski papryki.

Ciasno zwijamy rolady i spinamy je igłami. 

Na rozgrzaną patelnie wlewamy oliwę i osmażamy rolady na rumiano. Przykrywamy patelnię i dusimy jeszcze 10 minut.

Sałatka z cukinii

1 cukinia zielona

0,5 cukinii żółtej

1 pomidor

10dag koziej fety

sok z połowy cytryny

3 łyżki posiekanych w młynku Kenwood listków oregano

2 łyżki prażonych orzechów piniowych

czarny kawior

2 łyżki cytrynowej oliwy Monini

różowa sól himalajska

świeżo mielony kolorowy pieprz Appetita

Cukinie myjemy i szatkujemy na zapałkę. Solimy, odstawiamy na sicie na 5 minut. Następnie spłukujemy sól i osuszamy papierowym ręcznikiem. Przekładamy cukinię do miski. Dodajemy pokrojonego w kostkę pomidora, oregano. Wlewamy sok z cytryny i oliwę. Przyprawiamy solą i pieprzem. Mieszamy. Na wierzchu posypujemy pokruszoną fetą, prażonymi orzechami piniowymi i układamy kawior.